افاضه فرمود

کلمه "افاضه فرمود" در فارسی معمولاً در متون ادبی، دینی یا تاریخی به کار می‌رود و به معنای "امر فرمود" یا "دستور داد" است، اما مفهوم خاص‌تری نسبت به "فرمود" به تنهایی دارد. این واژه به‌خصوص در متون مذهبی و عرفانی به کار می‌رود که به نوعی از علم و دانش اشاره دارد که از سوی خدا یا یک شخصیت معنوی به دیگران منتقل می‌شود.

برای نگارش صحیح کلمه "افاضه فرمود" و استفاده از آن در جملات، باید به موارد زیر توجه کنید:

1. جایگاه کلمه: معمولاً "افاضه فرمود" در جملات رسمی و اعلامی به کار می‌رود و می‌تواند در مقام نقل قول قرار گیرد.

2. هماهنگی با زمان فعل: اگر از فعل‌های دیگر در جمله استفاده می‌کنید، باید زمان و نوع آن‌ها با "فرمود" و مفهوم "افاضه" هماهنگی داشته باشد.

3. قواعد دستوری: باید توجه داشته باشید که کلمه "افاضه" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و "فرمود" فعل است. به همین دلیل جایگاه این دو در جمله اهمیت دارد.

4. نقاط و ویرگول: در متن‌های رسمی، استفاده صحیح از ویرگول‌ها و نقاط می‌تواند به شفاف‌سازی جمله کمک کند. اگر "افاضه فرمود" بخشی از یک جمله طولانی‌تر است، از ویرگول برای تفکیک آن استفاده کنید.

5. قید و وصف: می‌توانید از قیدها یا عبارات وصفی برای غنای بیشتر جمله استفاده کنید، مانند "خداوند افاضه فرمود" یا "ایشان در آن لحظه افاضه فرمود".

مثال:

• "در مجالس عرفانی، بزرگان معمولاً افاضه فرمودند که علم و معرفت به عمق دل‌ها نازل می‌شود."

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "افاضه فرمود" را به شکلی صحیح و زیبا در نوشتار خود به کار ببرید.