کلمه "الله" در زبان فارسی به شکل زیر قواعد نگارشی و زبانی خاصی دارد:

1. بزرگ‌نویسی: کلمه "الله" همیشه با حرف بزرگ نوشته می‌شود، به دلیل اهمیت و احترام ویژه‌ای که نسبت به این نام وجود دارد.

2. نوشتار صحیح: شکل صحیح نوشتن این کلمه "الله" است و باید از نوشتن آن به‌صورت‌های نادرست (مانند الله، اَلله یا ...) خودداری کرد.

3. استفاده در متون مذهبی: این کلمه به‌خصوص در متون دینی، قرآن و دعاها به‌طور مکرر به کار می‌رود و باید با توجه به سیاق متنی که در آن استفاده می‌شود، مناسب‌ترین کلمه را انتخاب کرد.

4. هم‌نشینی: معمولاً "الله" به عنوان اسم علم به کار می‌رود و می‌تواند با عبارات دیگر ترکیب شود، مانند "بسم الله الرحمن الرحیم" یا "الله اکبر".

5. نکات نگارشی: در جملاتی که "الله" به عنوان فاعل یا مفعول قرار می‌گیرد، باید به قواعد جمله‌ای که در آن قرار دارد دقت شود.

6. فاصله‌گذاری: در نوشتار رسمی، پس از "الله" و کلمات دیگر باید اصول فاصله‌گذاری رعایت شود تا متن واضح و خوانا باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان از "الله" به شیوه‌ای محترمانه و درست در نوشتار فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "الله" در جملات مختلف آورده شده است:

1. الله برکت و رحمت خود را به بندگانش عطا می‌کند.
2. در سختی‌ها به یاد الله و دعای او باشیم.
3. همیشه باید شکرگزار الله باشیم که نعمات زیادی به ما داده است.
4. الله بهترین حامی و پشتیبان برای مومنان است.
5. در هر قدم از زندگی، نام الله را بر زبان داشته باشیم.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!