کلمه «الهه» در زبان فارسی به معنای معصوم و مقدس است و به طور معمول به عنوان اسم خاص برای موجودات یا مفاهیم مقدس استفاده می‌شود. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. استفاده از حرف بزرگ: اگر «الهه» به عنوان اسم خاص استفاده شود، باید با حرف بزرگ نوشته شود، مثلاً: «الهه عشق» یا «الهه زیبایی».

2. نوشتار صحیح: کلمه «الهه» به صورت صحیح و بدون اعراب‌گذاری نوشته می‌شود و نیازی به استفاده از اعراب ندارد، مگر در مواقعی که اعراب‌گذاری ضروری باشد.

3. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به‌عنوان فاعل، مفعول یا ترکیب‌های صفت و موصوف در جملات مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • «او الهه زیبایی است.»
   • «الهه‌ها در افسانه‌ها روایت می‌شوند.»

4. ترکیب با دیگر واژه‌ها: می‌توان واژه «الهه» را با واژه‌های دیگر ترکیب کرد تا مفاهیم بیشتری را منتقل کند. مانند: «الهه مهر»، «الهه عشق»، و غیره.

5. زبان شاعرانگی: در ادبیات فارسی، استفاده از «الهه» به عنوان نماد عشق و زیبایی رایج است و می‌تواند در اشعار و نثرهای ادبی مورد توجه قرار گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «الهه» در نوشتار و محاورات خود به شکل صحیح و مؤثری استفاده کنید.

1. الهه عشق به زندگی و زیبایی‌های آن جان تازه‌ای بخشیده است.
2. در افسانه‌های باستانی، الهه باران با اشک‌هایش زمین را سیراب می‌کرد.
3. الهه هنر، خلاقیت و الهام را به هنرمندان هدیه می‌دهد.