کلمه "بداهت زمان" ترکیبی از دو واژه "بداهت" و "زمان" است. در اینجا نکاتی دربارهٔ قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این ترکیب آورده شده است:

1. تعریف بداهت: بداهت به معنای وضوح و روشنی است. در زبان فارسی، واژه‌های ترکیبی معمولاً با توجه به معنی کلی آن‌ها نوشته می‌شوند.

2. نحو و ساختار: ترکیب "بداهت زمان" در فارسی به‌معنای وضوح یا روشنی زمان است. در نوشتار ادبی و رسمی، بهتر است ترکیب‌ها به صورتی که به وضوح معنا را منتقل می‌کنند، استفاده شوند.

3. قلمرو کاربرد: این عبارت می‌تواند در متون فلسفی، ادبی و علمی کاربرد داشته باشد. بنابراین، با توجه به زمینه‌ای که در آن استفاده می‌شود، می‌توان به اشتباهات نگارشی و یا نیاز به توضیحات بیشتر اشاره کرد.

4. هم‌نشینی واژه‌ها: در این ترکیب، "بداهت" به عنوان صفت و "زمان" به عنوان اسم عمل می‌کند و به‌طوری که معانی هر دو واژه با هم ترکیب شده است.

5. علامت‌گذاری: در نوشتار، اگر نیاز به تأکید روی این عبارت باشد، می‌توان از علامت‌ها و نشانه‌های نگارشی (مانند خط تیره یا دو نقطه) استفاده کرد، اما معمولاً در متون عادی به این علامت‌گذاری نیاز نیست.

6. غلط‌های املایی: در نوشته‌های خود به املای صحیح این کلمات توجه کنید. واژه "بداهت" باید به صورت صحیح نوشته شود و دقت کنید که این دو واژه به درستی کنار هم قرار گرفته‌اند.

با توجه به این نکات، می‌توان به‌راحتی از "بداهت زمان" در نوشتارها استفاده کرد و به وضوح معنای مورد نظر را منتقل نمود.