جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
معنی: مولانا محمد پسر حسام الدین خوسفی شناخته شده به اِبنِ حِسام شاعر ایرانی در گذشته به سال ۸۷۵ هجری است. آرامگاه وی در شهر خوسف از توابع بیرجند واقع است. دیوان او شامل اشعاری در قالب‌های قصیده، ترجیع‌بند، مسمط و ترکیب‌بند است. او در قصیده از انوری، ظهیر فاریابی، خاقانی شروانی و سلمان ساوجی تأثیر گرفته‌است. از مهم‌ترین آثار او خاوران‌نامه است که به تقلید از شاهنامه فردوسی سروده شده‌است. این حسام حلقه ای حلقات ادبیات شیعی خراسان است و برخی دیگر از حلقه ها سلیمی تونی (م 854) و آذری اسفراینی و لطف الله نیشابوری (م 812)هستند. دیوان ابن حسام خوسفی توسط احمد احمدی بیرجندی تصحیح و منتشر شده است.وی از شاعران ولایی است ودر بعضی منابع ذکر گردیده که نامبرده شیعه اسماعیلی بوده است.1-1
1-1 فصلنامه مطالعات تاریخی دکتر مریم معزی و پایان نامه کارشناسی ارشد علیرضا خمر دانشگاه تهران- ادبیات اسماعیلی دکتر فریدون بدره ای صفا، ذبیح‌اللّه، تاریخ ادبیات در ایران (جلد ۴)، انتشارات فردوس، ۱۳۶۸. مجتبایی، فتح‌الله. دائره‌المعارف بزرگ اسلامی ذبیح‌الله صفا. تاریخ ادبیات در ایران. چاپ سوم. تهران: ابن‌سینا، ۱۳۴۲. ۴۴۸. ↑ تاریخ ادبیات در ایران، صفا، جلد ۴، صص ۵-۱۷۴ شعر ذیل که در منابع خطی دست نویس آمده و دکتر معزی هم آن را آورده بر اسماعیلی بودن این شاعر صحه می گذارد موسم مناجات
برادران به حقّ موسم مناجاتست مراد خویش طلب کن که وقت حاجاتست
قیامت است که هر شش هزار سال ظهور کنون چه هفت شود ، قائم القیاماتست
اگر امام زمان را به حقّ به نشناسی روی به دوزخ اگر صد هزار طاعاتست
هر آن کسی که خداوند خویش را نشناخت محقق است که در کفر و در ظلاماتست
میان بنده و حقّ راز کی نهان ماند خدای عالم اسرار و ذوالخفیاتست
به ترک نفس ، هوا و مراد خویش بگیر که هر چه در دل توغیر اوست ، طاماتست
به هر چه پیش خیال و قیاس خود گفتم به نزد او همه افسانه و خیالاتست
بگوی از سر اخلاص نام مولانا که آشکار شد و دعوتش مقالاتست
عیان شد است رفیقان ز مشرق و مغرب ولیک این همه در بند یک اشاراتست
به فضل خود نظری کن به بندگان ضعیف که در میان خلایق بسی مقالاتست
شراب شوق لبالب ز جام مولانا بده که این هم از رحمت جماعاتست
ببخش بندة مسکین خویش ابن حسام بدان سبب که گرفتار چاه ظلماتست ibn hussam khosfi ابن حوتام خوسي
کلمه "ابن حسام خوسفی" به عنوان یک اسم خاص در زبان فارسی، می‌تواند قواعد خاصی در نگارش و استفاده داشته باشد. در اینجا به برخی از مهم‌ترین نکات نگارشی و قواعد مربوط به آن اشاره می‌کنم:
نوشتار صحیح: نام "ابن حسام خوسفی" باید دقیقاً به همین شکل و با دقت در نگارش حروف و فاصله‌ها نوشته شود.
علامت‌گذاری: در صورت استفاده از این نام در متون ادبی یا رسمی، بهتر است از ویرگول و یا دو نقطه برای جدا کردن اسم از بقیه جمله استفاده شود، به‌ویژه اگر نام در میانه جمله به کار رود.
قیدهای مربوط به اسم خاص: از آنجا که "ابن" به معنای "فرزند" است، معمولاً به دنبال آن نام پدر ذکر می‌شود. در اینجا "حسام" به معنای نام پدر است و "خوسفی" به محل یا ملیت اشاره دارد.
استفاده از حروف بزرگ: حروف ابتدای نام‌ها (ابن، حسام و خوسفی) معمولاً با حرف بزرگ نوشته می‌شوند.
نکته تاریخی یا فرهنگی: نام‌هایی از این دست معمولاً بار فرهنگی و تاریخی خاصی دارند. می‌توان این نام را در متون تاریخ‌نگاری یا نقد ادبی استفاده کرد و در این حالت، توضیحات بیشتری در مورد شخصیت و آثار او ارائه داد.
توجه به زبان و لهجه: در برخی لهجه‌ها یا گویش‌ها ممکن است تلفظ یا نگارش متفاوتی از این نام وجود داشته باشد. در این صورت، بهتر است به استانداردهای فارسی رسمی پایبند بود.
به‌طور کلی، توجه به دقت در نگارش و رعایت قواعد زبان فارسی از اهمیت زیادی برخوردار است، به‌ویژه هنگامی که با نام‌های خاص و فرهنگی سر و کار داریم.
