پرتو نگاره

کلمه "پرتو نگاره" ترکیبی از دو بخش "پرتو" و "نگاره" است. در مورد این واژه و قواعد نگارشی آن، می‌توان نکات زیر را مورد توجه قرار داد:

1. تلفظ: هر دو بخش به صورت مجزا تلفظ می‌شوند. "پرتو" با حروف پ و ر و ت و و، و "نگاره" با حروف ن و گ و ا و ر و ه.

2. معنی:

   • "پرتو" به معنی شعاع یا تابش نور است.
   • "نگاره" به معنی تصویر یا نقش است. بنابراین "پرتو نگاره" می‌تواند به معنی تصویری از یک پرتو نور یا نوری که در یک تصویر تجلی یافته باشد، ترجمه شود.

3. نحو و دستور زبان:

   • این ترکیب به صورت اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا complemento استفاده شود.
   • به عنوان مثال: "پرتو نگاره‌ای زیبا از غروب آفتاب بود."

4. نوشتار:

   • در نوشتار باید از فاصله مناسب بین دو کلمه "پرتو" و "نگاره" استفاده کرد و هر دو بخش با حروف فارسی نوشته شوند.
5. عکس‌العمل در جملات:
   • می‌تواند به عنوان موضوع یا مفعول در جملات مختلف استفاده شود. به عنوان مثال: "عکاس پرتو نگاره را ثبت کرد."

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "پرتو نگاره" در متن‌های مختلف استفاده کرد.