کلمه «پرسشگر» در زبان فارسی به معنای فردی است که سوال می‌پرسد یا در موضوعی تحقیق می‌کند. برای به کار بردن این کلمه و نگارش صحیح آن، چند نکته وجود دارد:

1. ترکیب: «پرسش» و «گر» دو جزء این کلمه هستند. «پرسش» به معنای سوال و «گر» به معنای فردی که انجام‌دهنده عمل است. بنابراین، این کلمه به درستی ترکیب شده است.

2. فعل مرتبط: «پرسشگر» به‌طور معمول با افعالی مثل «پرسیدن» مرتبط است. برای مثال، می‌توانیم بگوییم: «پرسشگر در زمینه‌های مختلف علمی فعالیت می‌کند».

3. علامت نگارشی: در نگارش جملات، به کار بردن ویرگول، نقطه و سایر علامات نگارشی به درستی از اهمیت بالایی برخوردار است. به‌طور مثال: «استاد، پرسشگر توانمندی است».

4. نحوه استفاده در متن: این کلمه می‌تواند به صورت‌های مختلفی در جملات به کار رود، مانند: «پرسشگران به دنبال پاسخ‌های دقیق هستند» یا «من به عنوان یک پرسشگر، تلاش می‌کنم تا اطلاعات دقیقی ارائه دهم».

5. صرف و نحو: «پرسشگر» معمولاً به عنوان اسم نکره یا معرفه (با استفاده از «یک» یا «این») به کار می‌رود. به‌عنوان مثال: «این پرسشگر در پژوهش‌های خود موفق بوده است».

با رعایت این قواعد، می‌توانید به درستی از کلمه «پرسشگر» در نوشتار خود استفاده کنید.

1. پرسشگر با دقت به سوالات محققان گوش می‌دهد تا پاسخ‌های مناسب را ارائه دهد.
2. در جلسه تعامل با دانش‌آموزان، پرسشگر از آنها خواست تا احساسات خود را در مورد موضوع مورد بحث بیان کنند.
3. توانایی پرسشگر در ایجاد فضای مناسب برای گفتگو باعث شد که افراد بیشتری در بحث شرکت کنند.