کلمه "استیجار" به معنای اجاره دادن یا اجاره گرفتن است و در زبان فارسی به شکل‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به برخی قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. استفاده در جملات:

   • "من تصمیم به استیجار یک آپارتمان گرفتم."
   • "استیجار این مکان برای برگزاری مراسمات مختلف مناسب است."

2. مفرد و مرکب:

   • "استیجار" یک واژه‌ی مفرد است و معمولاً به تنهایی به کار می‌رود.
   • می‌توان آن را در عبارات و ترکیبات مختلف به کار برد: "قرارداد استیجار"، "مدت استیجار".

3. قواعد نگارشی:

   • در نوشتن این کلمه، باید به نقطه‌گذاری و فاصله‌گذاری توجه کرد. مثلاً:
     • "اجاره‌نامه‌ای که من امضا کردم، مربوط به استیجار این ملک است."

4. صرف و نحو:

   • "استیجار" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به‌عنوان مفعول یا فاعل قرار گیرد.
5. شکل‌های صرفی:
   • از این واژه می‌توان اشکال مختلفی تولید کرد، مانند "استیجاری" (به معنای مربوط به استیجار).

استفاده درست از "استیجار" و ترکیب‌های آن در جملات، به انتقال صحیح مفهوم کمک می‌کند.

1. برای انجام پروژه جدید، ما به یک قرارداد استیجار با پیمانکاران نیاز داریم.
2. استیجار ملک تجاری در این منطقه می‌تواند به رشد کسب‌وکار ما کمک زیادی کند.
3. شرایط استیجار در این توافق‌نامه به وضوح مشخص شده است تا هیچ‌گونه ابهامی باقی نماند.