کلمه "اسفنج" در زبان فارسی به معنای ماده‌ای نرم و متخلخل است که معمولاً برای جذب مایعات استفاده می‌شود. در مورد قواعد نگارشی و نویسه‌گذاری این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتن کلمه: "اسفنج" باید به صورت کامل و بدون هرگونه تغییر نوشته شود. از تغییر شکل‌های غیررسمی یا مختصر پرهیز شود.

2. تأکید بر تلفظ درست: در محاوره و نوشتار، به تلفظ صحیح "اسفنج" توجه داشته باشید تا به شیوه‌های نادرست و عامیانه آن پرهیز کنید.

3. جداسازی و ترکیب: "اسفنج" یک واژه مستقل است و باید به صورت جداگانه از دیگر کلمات نوشته شود، مگر اینکه در شکل‌های ترکیبی با کلمات دیگر مورد استفاده قرار گیرد.

4. قیدهای وصفی: اگر بخواهید از این کلمه در جمله‌ای توصیفی استفاده کنید، باید به نکات نگارشی توجه داشته باشید. مثلاً: "این اسفنج بسیار نرم است."

5. علامت‌گذاری: در جملات، استفاده از ویرگول و دیگر علامات نگارشی برای تفکیک بخش‌های مختلف جمله بخوبی انجام شود.

مثال جمله: "من از اسفنج برای تمیز کردن میز استفاده می‌کنم."

به طور کلی، "اسفنج" یک واژه ساده و روشن در زبان فارسی است که به راحتی می‌توان در جملات مختلف از آن استفاده کرد، به شرطی که به اصول نگارشی توجه شود.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "اسفنج" در جملات آورده‌ام:

1. من از اسفنج برای تمیز کردن سطوح استفاده کردم.
2. اسفنج‌ها می‌توانند آب را به خوبی جذب کنند.
3. کودک برای بازی در حمام از اسفنج‌های رنگارنگ استفاده می‌کند.
4. مادر همیشه به من می‌آموزد که از اسفنج تمیز و بهداشتی برای شستن ظرف‌ها استفاده کنم.
5. اسفنج طبیعی بهتر از اسفنج‌های صنعتی برای پوست است.

اگر نیاز به جملات بیشتر دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!