بالش تکیه

کلمه "بالش" از نظر نگارشی و قواعد فارسی به صورت زیر تجزیه و تحلیل می‌شود:

۱. معنی

"بالش" به معنای نوعی شی‌ء نرم و قابل استراحت برای سر و گردن است که معمولاً در خواب به کار می‌رود.

۲. تلفظ

تلفظ صحیح این کلمه به صورت "بَالش" است. (با تکیه بر روی "بَ")

۳. نوع کلمه

"بالش" یک اسم است و به اشیاء اشاره دارد.

۴. جمع

جمع "بالش" به صورت "بالش‌ها" است.

۵. اشکال صرفی

این کلمه در جملات مختلف می‌تواند در نقش‌های مختلفی ظاهر شود، از جمله:

• فاعل: "بالش نرم است."
• مفعول: "من بالش را می‌خرم."

۶. استفاده در جملات

• "بالش من در اتاق خواب است."
• "من به بالش جدید نیاز دارم."

۷. نکات نگارشی

• در نگارش این کلمه، رعایت علامت‌های نگارشی و فاصله‌ها بسیار مهم است.
• استفاده از صفت‌ها به منظور توصیف بالش‌ها (نرم، راحت، قدیمی و ...) می‌تواند جملات را جذابتر کند.

در مجموع، کلمه "بالش" یک کلمه ساده و پرکاربرد در زبان فارسی است که می‌تواند به راحتی در جملات مختلف به کار برود.