بلندی

کلمه "بلندی" در زبان فارسی یک اسم و صفت است که به معنی ارتفاع یا درجات زیاد در یک موضوع خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد. قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه را به شرح زیر می‌توان بیان کرد:

1. نشانه‌های کلمه: "بلندی" از ریشه "بلند" به معنای ارتفاع و بلند بودن ساخته شده است.

2. مثال‌ها:

   • بلندی کوه‌ها باعث زیبایی مناظر طبیعی می‌شود.
   • او به بلندی فکر و اندیشه‌اش معروف است.

3. جنس و شمار:

   • "بلندی" یک اسم مؤنث است و معمولاً در جملات به صورت مفرد به کار می‌رود، اما می‌توان از "بلندies" برای اشاره به چندین حالت یا شیوه مختلف بلندی استفاده کرد.

4. ترکیبات لفظی:

   • "بلندی صدا"، "بلندی نوا"، "بلندی شعر" و غیره. در این ترکیبات، "بلندی" می‌تواند به عنوان صفت عمل کند.

5. قواعد نگارشی:

   • در نگارش، کلمه باید به درستی در متن جاگذاری شود و درست پس از فعل یا اسمی که توصیف می‌کند، قرار گیرد.
6. معانی و کاربردها: "بلندی" در زمینه‌های مختلف به ویژه جغرافیا (مثل ارتفاعات) و فلسفه یا هنر (مثل تفکر عمیق) کاربرد دارد.

در استفاده صحیح از کلمه "بلندی"، توجه به ساختار جملات و تطابق آن با متن کلی مهم است.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بلندی" در جمله آورده شده است:

1. بلندی کوه‌های البرز در فصل زمستان، نمایی زیبا و دل‌انگیز ایجاد می‌کند.
2. او به خاطر بلندی قدش در تیم بسکتبال انتخاب شد.
3. بلندی این ساختمان نشان‌دهنده پیشرفت‌های معماری در سال‌های اخیر است.
4. در هنگام انتخاب کفش، بلندی پاشنه باید متناسب با راحتی فرد باشد.
5. بلندی متن‌های شعر او باعث می‌شود حس عمیق‌تری از احساسات را منتقل کند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!