کلمه "بی‌سواد" یک واژه ترکیبی در زبان فارسی است که به معنای عدم داشتن سواد یا علم است. در استفاده و نگارش این کلمه، نکاتی پژوهشی و نگارشی وجود دارد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "بی‌سواد" باید با کسره زیر "ب" نوشته شود و از "بی" به عنوان پیشوند استفاده می‌شود. پس لازم است که علامت کسره (ـ)‌ را درست قرار دهید.

2. نقطه‌گذاری: در جملات، اگر "بی‌سواد" به عنوان صفت به کار رود، باید بدون ویرگول و به‌صورت مستقیم پس از اسم بیاید. به عنوان مثال: "او یک فرد بی‌سواد است."

3. تنظیم جملات: می‌توانید از این کلمه در جملات مختلف استفاده کنید. به عنوان مثال:

   • "بسیاری از مردم در مناطق دورافتاده بی‌سواد هستند."
   • "تحصیل می‌تواند به کاهش میزان بی‌سوادی کمک کند."

4. مشتقات و ترکیبات: کلمه "بی‌سواد" می‌تواند به سایر اشکال و ترکیبات نیز تبدیل شود، مانند "بی‌سوادی" (به معنای وضعیت یا حالت بی‌سواد بودن).

5. اجتناب از تبعیض: در هنگام استفاده از کلمه "بی‌سواد"، توجه به لحن و مفهوم آن مهم است، زیرا ممکن است برای برخی افراد بار منفی داشته باشد.

6. استفاده صحیح از پیشوندها: پیشوند "بی" به معنای "نداشتن" است و باید دقت کنید که در ترکیب‌هایی که با کلمات دیگر استفاده می‌شود، معنی خودش را حفظ کند.

نکات بالا به شما کمک می‌کند تا کلمه "بی‌سواد" را به درستی در نوشتار خود استفاده کنید.