بی نوکر

"بی‌نوکر" یک ترکیب فارسی است که به معنای "بی‌سرپرست" یا "بدون نگهدار" به کار می‌رود. در اینجا چند نکته‌ی مربوط به قواعد فارسی و نگارشی این کلمه را ذکر می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: "بی‌نوکر" با استفاده از "تکیه‌" به نوشتار صحیح آن باید دقت کنید. در این کلمه، "بی" به معنی "بدون" است و همان‌طور که می‌بینید، بین "بی" و "نوکر" فاصله‌ای وجود ندارد.

2. نوشتار ترکیبات: در زبان فارسی، معمولاً ترکیباتی که با "بی" شروع می‌شوند به صورت جداگانه نوشته می‌شوند، ولی در این مورد خاص، "بی‌نوکر" به هم متصل نوشته می‌شود زیرا "نوکر" یک اسم است و در زبان فارسی ترکیبی که مفهوم آن وابسته به دونیمه‌اش باشد، معمولاً به‌صورت ترکیب نوشته می‌شود.

3. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان صفت یا قید به کار برود. مثلاً:

   • "او در کودکی بی‌نوکر بود و به تنهایی از خود مراقبت می‌کرد."
4. رایج بودن در محاوره: در محاوره‌های روزمره ممکن است با عبارات متفاوتی به کا ر رود، مثلاً "بدون کمک" یا "تنها".

در نهایت، توجه به قواعد نگارشی و معنای دقیق کلمات در زبان فارسی اهمیت زیادی دارد و "بی‌نوکر" نیز یکی از این ترکیبات است که با معنای خاص خود به کار می‌رود.