بیدل شیرازی، شاعر معروف ایرانی است که در قرن یازدهم هجری (دوره صفویه) می‌زیسته است. در مورد نوشتن و استفاده از نام او، تبعیت از برخی قواعد و نکات نگارشی می‌تواند مفید باشد. در ادامه به برخی از این نکات اشاره می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: نام بیدل شیرازی باید به صورت کامل نوشته شود و بین "بیدل" و "شیرازی" یک فاصله وجود داشته باشد. درست‌نویسی: "بیدل شیرازی".

2. استفاده از خط زیبای فارسی: اگر نام بیدل شیرازی را به صورت دست‌نویس یا خط زیبای فارسی می‌نویسید، باید به زیبایی و خوانایی آن توجه کنید.

3. استفاده از کلمه «شیرازی»: هنگام اشاره به بیدل، بهتر است قید «شیرازی» را به عنوان نسبت جغرافیایی ذکر کنید، زیرا این موضوع به شناسایی بهتر او کمک می‌کند.

4. استفاده از علامت‌های نگارشی: اگر در متن‌های توصیفی از بیدل شیرازی صحبت می‌شود، می‌توان از علامت‌های نگارشی برای بهبود ساختار جملات استفاده کرد. مثلاً: "بیدل شیرازی، شاعری برجسته و نامی است که آثارش تأثیر عمیقی بر ادبیات فارسی گذاشته است."

5. استفاده از تلفظ صحیح نام: در نوشته‌های رسمی و ادبی، بهتر است از تلفظ صحیح نام "بیدل" استفاده شود. این نام به شکل «بیدل» خوانده می‌شود.

6. نقل قول و اشاره به اشعار: اگر به اشعار بیدل اشاره می‌شود، باید نقل قول‌ها را با دقت و به درستی درج کنید و به منبع آن‌ها اشاره کنید.

7. ایجاد کنکاش و تفکر درباره آثار: در متون تحلیلی، می‌توان به عمق و معانی اشعار بیدل اشاره کرد و تحلیل‌های ادبی ارائه داد.

با رعایت این نکات، می‌توانید در نوشتار خود به زیبایی و دقت نام بیدل شیرازی را درج کنید.