کلمه "بیعت نامه" از ترکیب دو واژه "بیعت" و "نامه" تشکیل شده است. در زبان فارسی قواعد نگارشی و تلفظ در استفاده از این ترکیب باید رعایت شود. در زیر به نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. جداسازی واژه‌ها: "بیعت نامه" یک ترکیب است و باید به صورت جداگانه نوشته شود. صورت صحیح آن "بیعت‌نامه" است. در نوشتن، باید از حرف "- " (تگزاری) استفاده کرد.

2. رسم‌الخط: در فارسی، کلماتی که به صورت ترکیبی هستند و معنای جدیدی به همراه دارند، معمولاً با تگزاری نوشته می‌شوند. بنابراین "بیعت‌نامه" به عنوان یک واژه واحد در نظر گرفته می‌شود.

3. معنی و مفهوم: "بیعت نامه" به معنای نامه‌ای است که در آن فردی با توجه به عهد یا پیمانی که با شخص دیگری دارد، به تائید و تأسیس آن می‌پردازد. این مفهوم در تاریخ اسلام و سیاست معاصر به ویژه در مواردی مانند بیعت‌های سیاسی کاربرد دارد.

4. تلفظ: این کلمه به صورت "بیعت‌نامه" تلفظ می‌شود و در آن "بیعت" به صورت "بِیعت" (با کسر ب) و "نامه" به صورت "نَامه" تلفظ می‌شود.

به طور کلی، استفاده صحیح از "بیعت‌نامه" نیازمند توجه به قواعد ترکیب واژه‌ها و نگارش درست در فارسی است.