پررو

کلمه "پررو" در زبان فارسی به معنای شخصی است که بی‌شرم و بی‌پروا باشد، و اغلب به صورت منفی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو و ساختار کلمه: "پررو" از ترکیب پیشوند "پر-" (به معنای "دارای") و ریشه کلمه "رو" (به معنای "چهره" یا "رو در روی کسی بودن") تشکیل شده است.

2. نوشتار: این کلمه به صورت چسبیده نوشته می‌شود و نیازی به فاصله یا تغییر در نوشتار ندارد.

3. نوع کلمه: "پررو" یک صفت است و می‌تواند به عنوان توصیف کننده شخصیت یا رفتار فرد به کار رود.

4. قید تغییر معنی: استفاده از "پررو" در جملات می‌تواند با توجه به زمینه و نوع جمله، معانی مختلفی داشته باشد. به عنوان مثال:

   • او به خاطر رفتار پررویش از جمع دوستانش طرد شد.
   • بچه‌ها به خاطر پررو بودنش نمی‌خواستند با او بازی کنند.

5. نکات نگارشی: هنگام استفاده از "پررو" در متون، باید دقت کرد که با دیگر کلمات هماهنگ باشد و به درستی با سایر عبارات و جملات ترکیب شود.

6. هم‌نشینی: "پررو" معمولاً با کلمات منفی دیگر همراه می‌شود، مانند "بد"، "نادرست"، و "بی‌شرمی".

7. کاربرد عامیانه و رسمی: در زبان عامیانه این کلمه ممکن است به صورت طعنه‌آمیز یا شوخی به کار رود، در حالی که در زبان رسمی بیشتر به معنای واقعی و منفی‌اش اشاره دارد.

امیدوارم این نکات به شما در درک و استفاده بهتر از کلمه "پررو" کمک کند!

البته، در اینجا چند مثال برای کلمه "پررو" در جملات آورده شده است:

1. او همیشه در جمع دوستانش پررو و شاداب است و هرگز از بیان نظراتش دریغ نمی‌کند.
2. بعضی از بچه‌ها به خاطر پررو بودنشان در مدرسه مشکلاتی برای معلم‌ها ایجاد می‌کنند.
3. وقتی او با این پررویی درباره‌ی اشتباهاتش صحبت کرد، همه شگفت‌زده شدند.
4. پررو بودن در بعضی مواقع می‌تواند به انسان اعتماد به نفس بیشتری بدهد، اما نباید از حد بگذرد.
5. این بچه به خاطر پررو بودنش، همیشه در مرکز توجه قرار دارد.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید یا توضیحات بیشتری خواسته‌اید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!