کلمه "پس مانده خور" در زبان فارسی به عنوان ترکیبی است که معمولاً به افرادی اشاره دارد که از مواد غذایی باقی‌مانده یا دورریز استفاده می‌کنند. برای نوشتن و استفاده از این ترکیب در متن‌های فارسی، می‌توان به چند قاعده و نکته نگارشی توجه کرد:

1. فاصله‌گذاری: عبارت "پس مانده خور" به صورت جداگانه نوشته می‌شود و هر کلمه با فاصله از دیگری قرار می‌گیرد.

2. نقطه‌گذاری: در صورتی که این ترکیب در وسط جمله استفاده شود، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد. مثلاً اگر جمله‌ای باشد که این واژه بخشی از آن است، باید سایر نشانه‌های نگارشی را نیز رعایت کنیم.

3. نوشتار قالبی: در نوشتار ادبی یا رسمی، بهتر است از عبارات و اصطلاحات استاندارد استفاده کرد. برای مثال، به جای "پس مانده خور"، ممکن است از معادل‌های دیگری مانند "مغذی‌های باقی‌مانده" یا "استفاده‌کننده از مواد دورریز" استفاده شود.

4. صرف و نحو: در مواقعی که این عبارت در جملات مختلف به کار می‌رود، باید توجه کنیم که فعل و جمله به لحاظ ساختاری با این ترکیب هماهنگی داشته باشد. مثلاً: "او یک پس مانده خور است" یا "این افراد پس مانده خور هستند."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "پس مانده خور" به طرز صحیح و موثری در نوشتار استفاده کرد.