کلمه "تبارک" و "تعالی" به گونه‌ای در زبان فارسی استفاده می‌شوند که در متن‌های مذهبی و ادبی به کار می‌روند. در ادامه به بررسی قواعد نگارشی و استفاده این دو کلمه می‌پردازیم:

۱. جدا یا متصل نوشتن:

کلمات "تبارک" و "تعالی" معمولاً به صورت جدا نوشته می‌شوند:

• تبارک و تعالی

۲. استفاده صحیح در جملات:

این دو کلمه معمولاً به عنوان یک عبارت احترام‌آمیز برای اشاره به خداوند متعال به کار می‌روند. به عنوان مثال:

• "اللّه متعال، تبارک و تعالی، رحمة خاصه خود را به ما عطا کند."

۳. نگارشی و املایی:

• معادل این عبارات باید به درستی و با املای صحیح نوشته شوند. "تبارک" به معنی با برکت و "تعالی" به معنی بلندمرتبه و والا است.
• این واژه‌ها معمولاً در آغاز یا انتهای جملات مذهبی، دعاها و ذکرها قرار می‌گیرند.

۴. بافت معنایی:

این کلمات بار معنایی و الفاظی قوی دارند و به تنهایی نمی‌توانند طبیعی به کار بروند و معمولاً باید در بافت‌های مذهبی ظهور کنند.

۵. جایگاه در متون مذهبی:

• در متون دینی و مذهبی، این دو واژه معمولاً در کنار نام خداوند می‌آیند و در جملات ذکر و دعا استفاده می‌شوند.

به طور کلی، "تبارک و تعالی" یک عبارت توصیفی و احترام‌آمیز است که باید با دقت و در بافت مناسب استفاده شود.