کلمه "ترانه گوی" در زبان فارسی به معنی کسی است که ترانه (شعر موزیکال) می‌سراید یا اجرا می‌کند. برای استفاده صحیح از این واژه و نگارش آن، می‌توان چند نکته‌ی قواعدی و نگارشی را در نظر گرفت:

1. نحوه نگارش: "ترانه گوی" باید به صورت دو واژه مستقل نوشته شود.

2. فاصله: بین "ترانه" و "گوی" یک فاصله وجود دارد، زیرا هر دو کلمه معانی مستقل دارند.

3. نحوه استفاده: می‌توانید به عنوان اسم خاص یا عمومی در جملات به‌کار ببرید. به عنوان مثال:

   • "او یک ترانه گوی معروف است."
   • "ترانه گویان زیادی در کنسرت شرکت کردند."

4. قوانین صرف و نحو: توجه کنید که اگر بخواهید واژه "ترانه گوی" را در جملات مختلف با افعال یا صفت‌ها ترکیب کنید، باید قواعد صرف و نحو فارسی را رعایت کنید:

   • "ترانه گوی موفقی است."
   • "ترانه گویان امروز زیبایی به جشنواره بخشیدند."
5. علامت‌گذاری: در صورت نیاز به استفاده از علامت‌های نگارشی مانند کاما یا نقطه در جمله، به قوانین نگارش توجه کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح از واژه "ترانه گوی" در نوشته‌های خود استفاده کنید.