تنم

کلمه «تنم» به معنی «بدن من» و ترکیبی از دو بخش «تن» (بدن) و «م» (ضمیر مالکیت) است. در این کلمه، چندین قاعده نگارشی و زبانی وجود دارد:

1. تلفظ: کلمه «تنم» به صورت /tanam/ تلفظ می‌شود.

2. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته می‌شود، چرا که «تن» و ضمیر «م» به هم متصل شده‌اند.

3. توجه به ساختار: کلمه «تنم» از جنبه‌های دستوری به عنوان اسم و ضمیر مالکیت شناخته می‌شود. «تن» به عنوان اسم مفرد و «م» به عنوان ضمیر متعلق به شخص اول مجرد است.

4. استفاده در جملات: برای مثال، می‌توان در جملاتی از آن استفاده کرد: «تنم به خواب نیاز دارد» یا «تنم از این سردی می‌لرزد.»

5. تفکیک کلمات: در نوشتار ادبی و شاعرانه ممکن است به‌جای استفاده از کلمه «تنم»، از واژه‌های بیشتری برای توصیف بدن یا حیات استفاده شود، اما به لحاظ نگارشی «تنم» همچنان صحیح و معتبر است.

با در نظر گرفتن این قواعد، می‌توان در نوشتارهای فارسی از کلمه «تنم» به درستی استفاده کرد.