توبه

کلمه "توبه" در زبان فارسی به معنای بازگشت به سوی خداوند و پشیمانی از خطاها و گناهان است. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، نکات زیر را در نظر بگیرید:

1. رشته‌های معنایی:

   • توبه به معنای پشیمانی و بازگشت به راست‌گویی و عمل صالح است.
   • در متون دینی و اخلاقی دارای اهمیت بسیاری است.

2. نحوه استفاده:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان اسم و در جملات مختلف به‌کار برود. مثلاً: "او با گناهانی که کرده بود، توبه کرد."
   • می‌توانید از افعال مختلفی مانند "توبه کردن" و "توبه پذیرفته شدن" استفاده کنید.

3. نوشتار صحیح:

   • شکل صحیح آن "توبه" است و باید دقت کرد که به‌صورت درست و خوانا نوشته شود.
   • در متون رسمی به‌ویژه در متون دینی، مقررات نگارشی و دستور زبان باید رعایت شود.

4. ضبط و خواندن:

   • توبه به‌طور معمول با زبانی نرم و خالی از هرگونه تنش بیان می‌شود، زیرا مفهوم آن به بخشش و پشیمانی مرتبط است.
5. قالب‌های ادبی:
   • در شعر و نثر، می‌توان از این کلمه در مضامین عاطفی و عرفانی بهره برد.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "توبه" را به‌طور صحیح و مؤثر در متون خود به‌کار ببرید.

1. پس از ارتکاب اشتباهات گذشته، تصمیم به توبه گرفت تا زندگی جدیدی آغاز کند.
2. او در دلش با خداوند عهد کرد که توبه کند و دیگر به خطاهای قبلی بازنگردد.
3. توبه حقیقی نیازمند شناخت عمیق از خطاها و عزم راسخ برای اصلاح مسیر زندگی است.