کلمه «توی» در زبان فارسی به عنوان حرف اضافه و نسبت به کلمات دیگر به کار می‌رود. در زیر به نکات و قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. استفاده به عنوان حرف اضافه: «توی» به معنای «در» یا «داخل» استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

   • «کتاب توی میز است.»
   • «او توی اتاق نشسته است.»

2. استفاده در محاورات غیررسمی: «توی» بیشتر در زبان محاوره و غیررسمی به کار می‌رود و در متون رسمی‌تر معمولاً از «در» استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

   • محاوره: «توی کتاب خونه هستم.»
   • رسمی: «در کتابخانه هستم.»

3. نکته‌های نگارشی:

   • نوشتن «توی» به صورت وصل (تُوی) در برخی از گویش‌ها رایج است، اما در نوشتار ادبی و رسمی باید به صورت «توی» نوشته شود.
   • از نظر نگارشی، «توی» باید به عنوان یک کلمه مستقل و از دیگر کلمات جدا نوشته شود.
4. تفاوت با «تو»: کلمه «تو» به معنای ضمیر دوم شخص مفرد است، در حالی که «توی» به معنی جایگاه یا مکان است.

به طور کلی، «توی» یکی از کلماتی است که در زبان محاوره کاربرد زیادی دارد و برای بیان مکان یا محل قرارگیری اشیاء و افراد به کار می‌رود. در نوشتار رسمی، بهتر است از معادل‌های دیگر استفاده شود.

1. توی پارک نشسته بودم و به گل‌ها نگاه می‌کردم.
2. کتاب را توی کوله‌ام گذاشتم تا به مدرسه ببرم.
3. توی فیلم دیروز، شخصیت اصلی تمام تلاشش را کرد تا مشکلش را حل کند.