آسمان فرسا

عبارت "آسمان فرسا" از دو بخش تشکیل شده است: "آسمان" و "فرسا".

1. آسمان: در زبان فارسی به معنای فضای بالای سر و جو زمین است. این واژه به عنوان اسم، مستقل و قابل استفاده در جملات مختلف است.

2. فرسا: "فرسا" به معنای در هم کوبنده یا به هم زننده می‌باشد و به عنوان یک صفت توصیفی برای آسمان به کار رفته است.

قواعد نگارشی:

• نوشتار: این عبارت باید به صورت جداگانه نوشته شود. در زبان فارسی، صفت و اسم معمولاً از هم جدا نوشته می‌شوند، مگر در موارد خاص.

• نحوه‌ی استفاده: می‌توان از این عبارت در جملات توصیفی استفاده کرد. به عنوان مثال: "آسمان فرسا، نشان‌دهنده عدم آرامش در جو است."

• قواعد جمع: اگر بخواهید این عبارت را جمع ببندید، باید دقت کنید. به عنوان مثال می‌توانید بگویید "آسمان‌های فرسا".

• عواطف: این عبارت می‌تواند به صورت شاعرانه نیز استفاده شود، و احساسات خاصی را منتقل کند، بنابراین در کارهای ادبی خود به لحن و بافت جملات توجه داشته باشید.

جمله نمونه:

"آسمان فرسا در شب‌های طوفانی، هراس را به دل‌ها می‌آورد."

در استفاده از این عبارت، توجه به معنا و کاربرد آن در بافت جمله اهمیت دارد.