کلمه "حافظ" به معنای نگهبان یا محافظ است و همچنین نام یکی از بزرگترین شاعران ایران است که به شعرهای غزلی او شهرت دارد. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته وجود دارد:

1. نقطه‌گذاری:

   • اگر "حافظ" به عنوان اسم خاص به کار برود، نیاز به نقطه‌گذاری خاصی ندارد. مثلاً: "حافظ شیرازی" یا "اشعار حافظ".
   • در جملات، رعایت قواعد نقطه‌گذاری معمول (فاصله بعد از ویرگول، نقطه و ...) الزامی است.

2. نجس و موصوف:

   • اگر بخواهید از "حافظ" به عنوان صفت استفاده کنید، می‌توانید آن را به شکل صفت اضافی به کار ببرید: مثلا "شاعر حافظ" یا "کتاب حافظ".

3. تلفظ:

   • تلفظ صحیح کلمه "حافظ" به صورت "حافِظ" با تأکید بر حرف "ا" است و باید به این نکته توجه شود.

4. استفاده در شعر و نثر:

   • هنگام引用 اشعار حافظ یا ارجاع به او، معمولاً از خطاطی یا نگارش مناسب استفاده می‌شود.
5. قواعد املایی:
   • کلمه "حافظ" به هیچ وجه نباید دچار تغییرات املایی شود، بنابراین همیشه به همین شکل نوشته می‌شود.

این نکات می‌تواند در نگارش فارسی شما درباره کلمه "حافظ" کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "حافظ" در جمله آورده‌ام:

1. حافظ یکی از بزرگ‌ترین شعرای زبان فارسی است که اشعارش هنوز در بین مردم محبوبیت دارد.
2. او به عنوان حافظ کتابخانه، مسئول نگهداری و سازماندهی کتاب‌ها بود.
3. در مراسم بزرگداشت حافظ، شاعران جوان اشعار او را به زیبایی قرائت کردند.
4. حافظ در اشعارش به عشق و معرفت می‌پردازد و به روان‌پریشان دل‌های دردمند تسلی می‌بخشد.
5. هر ساله میلیون‌ها گردشگر به شیراز می‌روند تا از آرامگاه حافظ بازدید کنند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!