کلمه "حافظ" به معنای نگهدارنده یا نگهبان است و در زبان فارسی به عنوان یک اسم خاص نیز به شاعر بزرگ ایرانی، حافظ شیرازی، اشاره می‌کند. اما در مورد "مشفق"، این واژه به معنای مهربان و دلسوز است. در استفاده از این دو کلمه، برخی نکات نگارشی و دستوری وجود دارد که باید رعایت شود:

1. نقطه‌گذاری: اگر این دو کلمه در یک جمله به عنوان اسم خاص یا عنوان مورد استفاده قرار بگیرد، باید توجه کرد که به‌طور صحیح از علامت‌های نگارشی استفاده شود. مثلاً: «حافظ مشفق» به عنوان یک ترکیب اسمی می‌تواند در متن‌های مختلف به کار برود.

2. تلفظ: حروف و ترکیب‌های این دو کلمه باید به‌درستی تلفظ شوند. "حافظ" به‌صورت "حا-فِظ" و "مشفق" به‌صورت "مِش-فَق" تلفظ می‌شود.

3. قواعد جمع بستن: اگر بخواهید این کلمات را جمع ببندید، باید اصول جمع بستن اسم‌ها را رعایت کنید. مثلاً: "حافظان" و "مشفقین".

4. استفاده در متن: در نگارش متون ادبی یا رسمی، این دو واژه می‌توانند به عنوان صفات یا اسم‌های خاص استفاده شوند. مثلاً: «حافظ مشفق شاعری بزرگ و دلسوز است.»

5. تطابق صفت و موصوف: در جملات، اگر از "مشفق" به عنوان صفت استفاده می‌کنید، باید مطمئن شوید که از نظر تعداد و جنس با اسم اصلی (مثلاً "حافظ") مطابقت داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمات "حافظ" و "مشفق" را به‌درستی در متون فارسی به کار ببرید.