واژه «مشفق» در زبان فارسی به معنای دوستی، مهربانی و دلسوزی است. در مورد نگارش و قواعد فارسی این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. املا: کلمه «مشفق» با «م» آغاز می‌شود و به صورت «مـشفق» نوشته می‌شود. دقت کنید که حروف را به درستی بنویسید.

2. نقش کلمه: «مشفق» معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و برای توصیف کسانی که محبت و دلسوزی نسبت به دیگران دارند، استفاده می‌شود.

3. ترکیب‌ها: این واژه می‌تواند در ترکیب‌های مختلفی به کار رود، مانند «مشفق بودن» یا «مشفقانه».

4. نحو: در جملات، به عنوان صفت می‌توان آن را قبل از اسم قرار داد؛ مثلاً «او دوست مشفقی است».

5. قواعد نگارشی: اگر این کلمه در متنی به کار می‌رود، باید از نظر نگارشی باقی جملات و فعل‌ها متناسب با آن باشند. از مناسب بودن ساختار جملات اطمینان حاصل کنید.

با توجه به این نکات، می‌توانید از کلمه «مشفق» به درستی و به طور مؤثر در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. مادر همیشه مشفق و دلسوز بود و به نیازهای فرزندانش با محبت پاسخ می‌داد.
2. معلم مشفق ما همواره سعی می‌کند تا با روش‌های جدید، به ما در یادگیری کمک کند.
3. در روزهای سخت، دوستان مشفقی داشتم که هرگز از کنارم کنار نرفتند و به من امید دادند.