جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
معنی: حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن علی بن ابیطالب هاشمی قرشی مکنی به ابوعبداﷲ امام سوم شیعه ٔ اثناعشریه و پنجمین تن از اصحاب کساء. وی در مدینه به سال چهارم هجرت در سوم شعبان از فاطمه دختر پیغمبر(ص ) متولد گردید و دومین پسر وی بود. دشمنی شدید میان بنی امیه و بنی هاشم پس از قتل وی پایدار گشت و منتهی به انقراض امویان شد. زیرا که چون معاویه پسر خویش یزید را بولایت عهد منصوب کرد حسین این امر را خلاف دستورات اسلام تشخیص داد و پس از مرگ معاویه و جانشینی یزید، با وی بیعت نکرد و با گروهی از یارانش از مدینه به مکه شد و چند ماه بماند. پس همکاران پدرش از کوفه وی را دعوت بقیام بخلافت کردند و خود را با لشکری آماده ٔ یاری او در سرنگون ساختن امویان اعلام کردند. پس حسین نخست پسر عم خویش مسلم بن عقیل را برای گرفتن بیعت پیشاپیش خود به کوفه فرستادو خود با زنان و کودکان و نزدیک هشتاد تن از یاران به دنبال وی به طرف عراق حرکت کرد. اما یزید چون از حرکت حسین آگاه شد ابن زیاد را از بصره با لشکری بطرف کوفه فرستاد و او کوفه را گرفته و مسلم را بتفصیلی که در کلمه ٔ «مسلم » می آید بکشت و سپس لشکری بجلوگیری از حسین فرستاد این لشکر با سرداری عمربن سعد در زمینی که بعداً بنام حائر و کربلا و غاضریه معروف شد، راه بر حسین بگرفتند و پس از زد و خوردها، حسین و حدود هفتادودو تن از یارانش را کشتند، و این در روز جمعه ٔ دهم محرم سال 61 هجرت بود و سپس بازماندگان وی را اسیر کرده با سر او به شام نزد یزید فرستادند و یزید پس از چندی دستور داد زنان و کودکان اسیر را به مدینه بازگردانیده و سر حسین را دفن کردند. مدفن سر حسین را برخی در شهر دمشق و برخی در قاهره و برخی در کربلا همراه جسد او نوشته اند و تا کنون چندین مرقد و زیارتگاه در آن اماکن به نام وی شهرت دارد. فرزندان وی را سادات حسینی نامند، چنانکه سیدان منسوب به برادرش حسن را سادات حسنی نامند. در ادبیات شیعی وی را به لقب شهید و سید الشهداء و خامس آل عبا و شبیر و سید شباب اهل الجنة خوانده اند. حسین بن علی در ادبیات قدیم فارسی نمونه ٔ شجاعت و پایداری و نشانه ٔ مظلومیت و بردباری و ایستادگی در برابر ظلم است : خون حسین آن بچشد در صبوح وین بخورد ز اشتر صالح کباب . ناصرخسرو. ازین حور عین و قرین گشت پیدا حسین و حسن شین و سین محمد. ناصرخسرو. حسین و حسن را شناسم حقیقت به دو جهان گل و یاسمین محمد. ناصرخسرو. ز صد هزار خلف یک خلف بود چو حسین که نفس احمد، بُختی ِّ رام او زیبد. خاقانی . لقب شبیر برای حسین بن علی (ع ) در اشعار زیر دیده میشود : ای ناصبی اگر تو مقری بدین خویش حیدر امام تست شبرآنگهی شبیر. ناصرخسرو. من با تو نیم که شرم دارم از فاطمه و شبیر و شبر. ناصرخسرو. چگوئی بمحشر اگر پرسدت بر آن عهدمحکم شبر یا شبیر. ناصرخسرو. از کلمات آن حضرت است : الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم . شیخ حسین ضیائی اشعاری منسوب به حسین بن علی را جمع کرده ، و خیابانی در دیوان المعصومین آنهارا چاپ کرده است . کتب زیر درباره ٔ زندگانی حسین (ع ) نگاشته شده است : «ابوالشهداء الحسین بن علی » از عباس محمود عقاد. و «حسین بن علی » از عمر ابوالنصر و «الحسین علیه السلام » از علی جلال حسینی . و پیش از ایشان «ماربین » فیلسوف آلمانی کتابی بنام «السیاسة الاسلامیة» در گزارش تفصیلی داستان شهادت سیدالشهداء حسین نگاشته که بزبانهای دیگر و از جمله عربی و فارسی ترجمه شده است . برای احوال وی تاریخ طبری و تاریخ ابن اثیر و تاریخ الخمیس ج 2 ص 297 و تاریخ یعقوبی ج 2 ص 216 و صفوةالصفوة ج 1 ص 321 و ذیل المذیل ص 19 و حسن الصحابة 87 وتهذیب ابن عساکر ج 4 ص 311 و خطط مبارک ج 5 ص 93 و مقاتل الطالبیین 54 و 67 دیده شود. و رجوع به دیوان خاقانی و دیوان ناصرخسرو ص 1، 3، 6، 8، 10، 12، 14، 21، 39، 87، 150، 158، 169، 192، 196، 295، 373، 464، 480، 2155، 10322 شود. hossein حسين hüseyin hossein hossein hossein hossein
کلمه "حسین" یک اسم خاص و به طور خاص به شخصیت تاریخی و دینی اشاره دارد. در زبان فارسی، برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی باید نکات زیر را مد نظر داشت:
حروف بزرگ و کوچک: در شروع جملات و در مواردی که به عنوان اسم خاص به کار می‌رود، "حسین" با حرف بزرگ آغاز میشود: "حسین بزرگ‌ترین شخصیت تاریخی است."
استفاده از علامت‌های نگارشی: اگر "حسین" در بین دو علامت نگارشی مثل ویرگول یا نقطه قرار گیرد، باز هم باید با حرف بزرگ نوشته شود.
تأکید بر اسم خاص: از آنجا که "حسین" یک اسم خاص است، معمولاً نیازی به استفاده از آن در حالت‌های جمع یا مفرد نیست. همچنین برای احترام بیشتر، معمولاً در کنار اسم‌های دینی دیگر مانند "علی" و "محمد" به کار می‌رود.
نقل قول و ارجاع: اگر قرار است به گفته‌های حسین یا نظرات او اشاره شود، باید متن نقل قول به درستی از هم تفکیک شود.
نقش در جمله: "حسین" می‌تواند در جمله به عنوان فاعل، مفعول یا دیگر اجزای جمله مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال:
فاعل: "حسین به مدرسه رفت."
مفعول: "من حسین را دیدم."
نکات فرهنگی و مذهبی: به دلیل جایگاه ویژه حسین در فرهنگ و تاریخ ایران و دین اسلام، هنگام صحبت یا نوشتن درباره او، نیاز است تا بر احترام نسبت به شخصیت او تأکید شود.
با رعایت این نکات می‌توان به شکل صحیح و محترمانه‌ای از کلمه "حسین" استفاده کرد.
مثال برای واژه (هوش مصنوعی)
البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "حسین" در جملات مختلف آورده شده است:
حسین امروز به همراه دوستانش به پارک رفت.
من برای حسین یک کتاب جدید خریدم.
حسین در مسابقه فرهنگی مدرسه مقام اول را کسب کرد.
خانواده حسین برای سفر به شمال برنامه‌ریزی کرده‌اند.
حسین همیشه در کمک به دیگران پیش‌قدم است.
اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا موضوع خاصی مد نظر شماست، لطفاً بفرمایید!
