کلمه «حشم» در زبان فارسی به معنای گروهی از خدمه یا نوکران است. در نوشتار فارسی، برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نحوه نگارش: کلمه «حشم» به صورت «حَشَم» (با حرف «ش» و کسره زیر آن) نوشته می‌شود.

2. جنس کلمه: «حشم» اسم است و به صورت جمع نیز می‌تواند به کار رود. برای جمع این کلمه می‌توان از «حشمان» یا «حشم‌ها» استفاده کرد.

3. کاربرد: معمولاً این کلمه در متون ادبی، تاریخی یا در گفت‌وگوهای مربوط به گذشته و ساختارهای اجتماعی قدیمی به کار می‌رود.

4. جملات نمونه: برای فهم بهتر مفهوم کلمه می‌توانید از جملات زیر استفاده کنید:

   • «سراسر قصر پر از حشم و خدم بود.»
   • «حشمان درباری در انتظار فرمان پادشاه بودند.»
5. گوشزد نگارشی: در نگارش متن‌های رسمی، به کار بردن حشم در جملات و متن‌ها باید با دقت صورت گیرد تا مفهوم و لحن متن حفظ شود.

اگر سوال یا نکته خاصی مدنظر دارید، لطفاً بفرمایید تا بهتر راهنمایی کنم.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "حشم" در جملات آورده شده است:

1. حشم او در روستای کوچک برای کمک به دیگران همیشه آماده است.
2. روزهای تعطیل، حشم‌های محله جمع می‌شوند و به بازی و ورزش می‌پردازند.
3. او به عنوان یک حشم خوب، همیشه سعی می‌کند تا نیازهای خانواده را برطرف کند.
4. حشم‌های آن زمان به عنوان حمایت‌گران جامعه شناخته می‌شدند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!