کلمه «حشم دار» در زبان فارسی به معنای شخصی است که دارای حشم (یعنی خدم و حشم یا جمعی از خدمتکاران) است. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته‌ی مهم وجود دارد:

1. نقطه‌گذاری: در صورتی که در متن جملات استفاده می‌شود، بهتر است از نشانه‌های نگارشی صحیح استفاده گردد. مثلاً اگر به عنوان صفتی برای توصیف شخصی استفاده می‌شود، باید در کنار آن جملات دیگر به خوبی آپدیت شوند.

2. نوشتار صحیح: در نگارش رسمی، بهتر است که از کلمات و عبارات مناسب و صحیح استفاده شود. به همین دلیل، "حشم‌دار" به صورت جدا نوشته نمی‌شود و بهتر است به صورت «حشم‌دار» یا «حشم‌دار» (با همزه در صورت ادغام) نوشته شود.

3. استفاده در جمله: در استفاده از این کلمه در جملات، توجه به دستور زبان و ترتیب کلمات اهمیت دارد. به عنوان مثال: "او یک حشم‌دار بزرگ در شهر بود."

4. معادل‌های دیگر: در برخی از متون می‌توان از معادل‌های دیگر مانند "خدم و حشم" استفاده کرد، اما توجه شود که هر یک از این عبارات ممکن است با توجه به زمینه‌های مختلف، معانی متفاوتی داشته باشند.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه «حشم دار» به نحو مطلوبی در متن‌های فارسی استفاده کرد.