عبارت "خسته جان" در فارسی به طور کلی به معنای شخصیت یا موجودی است که خسته و آرام نیست. این عبارت می‌تواند به عنوان یک ترکیب ادبی یا اصطلاحی برای بیان احساس غم و اندوه یا حتی نارضایتی به کار رود.

برای نگارش صحیح "خسته جان" در متن‌های رسمی و غیررسمی، چند نکته نگارشی وجود دارد:

1. استفاده از کما: اگر "خسته جان" در وسط جمله به کار رود، باید کما قبل از آن بیفتد. مثلاً: "او، خسته جان، در گوشه‌ای نشسته بود."

2. نکته بلاغی: این عبارت می‌تواند به عنوان کنایه یا مجاز به کار رود و بنابراین باید در متون ادبی به دقت و با دقت در انتخاب واژه‌ها و جملات استفاده شود.

3. تنظیم جملات: در متن‌های توصیفی، به وضوح و زیبایی بجای جملات توجه شود تا باعث شود خواننده به خوبی احساسات مرتبط با این عبارت را درک کند.

4. خلاقیت: در نوشتار ادبی، می‌توان با ترکیب "خسته جان" با سایر واژه‌ها و عبارات، تصاویری زیبا و معنایی عمیق‌تر خلق کرد.

به عنوان مثال: "خواهرش، خسته جان و غم گرفته، بر روی صندلی نشسته بود و به دوردست‌ها خیره شده بود."

به این ترتیب، رعایت دستور زبان و نگارش صحیح می‌تواند به بیان احساسی و زیبایی عبارات کمک کند.