کلمه «خلفای اربعه» به معنای چهار خلیفه اول اسلام، یعنی ابوبکر، عمر، عثمان و علی (علیهم‌السلام) است. در نگارش و استفاده از این عبارت، باید به چند نکته توجه کرد:

1. جنس و تعداد: «خلفای» شکل جمع کلمه «خلیفه» است که به معنای جانشین است و در اینجا به چهار خلیفه اشاره دارد. بنابراین، از نظر جمع بستن، به درستی به کار رفته است.

2. نقطه‌گذاری: اگر این عبارت بخشی از جمله است، باید توجه کرد که در پایان آن از نقطه استفاده شود. مثلاً: «خلفای اربعه در تاریخ اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.»

3. کلمات وابسته: در صورت نیاز به توضيح یا وابسته کردن این عبارت به سایر کلمات، باید توجه داشت که قاعده مربوط به ویژ‌گی‌های نگارشی مانند ویرگول یا کلمه‌های توصیفی را رعایت کنید. به عنوان مثال: «خلفای اربعه (ابوبکر، عمر، عثمان و علی) در عصر خلافت خود، تحولات زیادی را ایجاد کردند.»

4. حروف تعریف: معمولاً در زبان فارسی، پس از واژه «خلفای» نیازی به حرف تعریف (مثل «ال») نیست، مگر در موارد خاصی که بخواهیم بر اهمیت تاریخی آن تاکید کنیم.

5. تأکید و احترام: به دلیل مقام والای این شخصیت‌ها در تاریخ اسلام، بهتر است در نگارش خود از عبارات محترمانه و معبر استفاده کنید.

مثال برای استفاده صحیح از عبارت:

• «خلفای اربعه نقش مهمی در گسترش اسلام داشتند.»
• «در این کتاب به توضیح زندگی خلفای اربعه می‌پردازیم.»

این نکات می‌توانند به نگارش صحیح و واضح کمک کنند.