«خلفای راشدین» به معنای خلفای درستکار و راهنما در تاریخ اسلام است. برای نوشتن و استفاده صحیح از این اصطلاح، چند قاعده نگارشی و قواعد فارسی را می‌توان در نظر گرفت:

1. استفاده از حرف «ی»: کلمه «خلفای» به صورت «خلفا» (جمع کلمه «خلیفه») نوشته می‌شود و برای جمع بستن به آن پسوند «ی» اضافه شده است. این نکته مهم است که مبنی بر درست نوشتن کلمات و رعایت قواعد جمع بستن باشد.

2. فاصله‌گذاری صحیح: در نوشتن این اصطلاح، باید توجه کرد که بین «خلفای» و «راشدین» یک فاصله (فاصله عادی) وجود داشته باشد.

3. تطابق جمع و مؤنث/مذکر: واژه «راشدین» جمع مؤنث سالم کلمه «راشد» است؛ بنابراین تطابق در جمع بودن هر دو کلمه را باید حفظ کرد.

4. نحوه تلفظ: در صورت نیاز به تلفظ صحیح، «خلفای راشدین» به صورت «خلفای راشدین» تلفظ می‌شود، که در آن «ای» به شکل صحیح به کار رفته است.

5. نقش تاریخی و فرهنگی: این اصطلاح در تاریخ اسلام نقشی مهم دارد و در نوشته‌ها و مقالات به تاریخ اسلام اشاره می‌کند. پس می‌توان به تاریخ و وضعیت اجتماعی زمان خلفای راشدین در نوشته‌ها اشاره کرد.

در نهایت، برای نگارش علمی یا آموزشی این اصطلاح، باید از قواعد بالا پیروی کرده و به درستی از این واژه در متن استفاده شود.