کلمه "خودداری" در زبان فارسی به معنای خود را نگه‌داشتن از انجام کاری یا جلوگیری از رفتار خاصی است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "خودداری" باید با املای درست و بدون اشتباهات تایپی نوشته شود.

2. قید و صفت: "خودداری" می‌تواند به عنوان اسم و همچنین به عنوان قید در جملات استفاده شود. به عنوان مثال:

   • او باید از انجام این کار خودداری کند.
   • خودداری از مصرف مشروبات الکلی.

3. فعل: "خودداری" همیشه با فعل مناسب می‌آید. معمولاً از افعالی چون "کردن" یا "بایستن" استفاده می‌شود. مثال:

   • او از ورود به جلسه خودداری کرد.

4. نحوه استفاده در جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات گوناگون به کار ببرید. مثلاً:

   • باید در موقعیت‌های حساس از خودداری کردن استفاده کرد.
   • خودش را کنترل کرده و از گفتن برخی حرف‌ها خودداری کرد.

5. نکات زبانی: این کلمه در زبان محاوره و نوشتار رسمی به شکل یکسانی استفاده می‌شود؛ اما در نوشتار رسمی دقت بیشتری در انتخاب واژه‌ها و جملات باید به خرج داد.

6. معادل‌ها و مترادف‌ها: در برخی متون می‌توان از مترادف‌هایی مانند "پرهیز" یا "احتراز" نیز استفاده کرد، اما "خودداری" بیشتر به مفهوم اراده و اختیار در پرهیز از کاری خاص اشاره دارد.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "خودداری" در نوشته‌ها و گفتار خود استفاده کنید.

در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "خودداری" در جمله آورده شده است:

1. او به خاطر حفظ سلامتی‌اش از خوردن شیرینی‌ها خودداری کرد.
2. در مواقعی که عصبانی بود، سعی می‌کرد از بیان حرف‌های تند خودداری کند.
3. با وجود جذابیت موضوع، او تصمیم گرفت از دخالت در بحث‌های بی‌مورد خودداری نماید.
4. خودداری از مصرف مشروبات الکلی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
5. بهتر است در برابر وسوسه‌های خرید ناخواسته، خودداری کنیم تا بتوانیم پس انداز کنیم.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً اطلاع دهید!