کلمه "خوش لعاب" در زبان فارسی به معنای ظاهری زیبا و جذاب است که به ویژه در توصیف اجسام یا اشخاصی که از زیبایی ظاهری برخوردارند، استفاده می‌شود. در رابطه با این ترکیب، چند نکته قواعدی و نگارشی قابل ذکر است:

1. فاصله بین دو واژه: "خوش" و "لعاب" دو واژه جدا از هم هستند و باید بین آنها فاصله گذاشته شود.

2. نحوه نگارش: در متن‌های رسمی و ادبی، بهتر است از نگارش صحیح و بدون اشتباهات نگارشی استفاده شود. بنابراین "خوش لعاب" به درستی و بدون حروف اضافی یا اشتباه نوشته می‌شود.

3. خارج از متن: اگر در متن‌های ادبی یا توصیفی به طور خاص به ویژگی‌های ظاهری اشاره می‌شود، ممکن است از صفات دیگری نیز استفاده شود تا بهتر ویژگی "خوش لعاب" را توصیف کرد.

4. تلفظ: از نظر تلفظ، این عبارت به صورت "khush la'ab" خوانده می‌شود.

5. استفاده در جملات: می‌توان از این ترکیب در جملات مختلف استفاده کرد، به عنوان مثال: "این ظرف جدید خوش لعاب است."

این نکات می‌تواند به درک بهتر و استفاده صحیح از این عبارت کمک کند.