کلمه "خویش" در زبان فارسی به چندین معنا و کاربرد مختلف استفاده می‌شود. در زیر به قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. معنا و کاربرد:

   • از "خویش" برای اشاره به خود یا فردی که در صحبت به آن اشاره می‌شود، استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "من خویش را در این مسئله مسئول می‌دانم."
   • در برخی موارد، "خویش" به معنای "نزدیکان" یا "خویشاوندان" به کار می‌رود. مانند: "خویشان او در این مراسم حضور داشتند."

2. نگارش:

   • "خویش" همیشه به صورت کامل نوشته می‌شود و نباید کلمه را به شکل مختصر یا تغییر یافته استفاده کرد.
   • در جملات رسمی و ادبی، استفاده درست و به‌موقع از "خویش" می‌تواند به شفافیت گفتمان کمک کند.

3. ترکیبات:

   • "خویش" در ترکیب با دیگر کلمات نیز به کار می‌رود. برای مثال: "خویش‌کاری" به معنای وظیفه یا مسئولیت مربوط به خود.

4. توجه به محاورات عامیانه:

   • در محاوره‌های روزمره، ممکن است مردم به جای "خویش" از جایگزین‌های کمتر رسمی استفاده کنند، اما در متون رسمی و ادبی باید از "خویش" به درستی بهره ببریم.
5. نحوه تلفظ:
   • "خویش" به صورت /xviːʃ/ تلفظ می‌شود و باید توجه داشت که این تلفظ به درستی در محاوره‌ها رعایت شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "خویش" به طور صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خویش" در جملات آمده است:

1. او همیشه به خویش اعتقاد داشته و به اصولش وفادار مانده است.
2. پیرمرد سال‌هاست که در تنهایی با خویش زندگی می‌کند.
3. ما باید به خویش کمک کنیم تا بتوانیم با چالش‌های زندگی بهتر روبرو شویم.
4. او با خویش و افکارش در آرامش به سر می‌برد.
5. در این روزهای سخت، مهم است که به خویش محبت کنیم و خود را نادیده نگیریم.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!