داستان گوی

کلمه «داستان‌گوی» ترکیبی است از دو واژه «داستان» و «گوی»، که به معنای کسی است که داستان می‌گوید یا نقل می‌کند. در نگارش این کلمه و استفاده از آن، باید به چند نکته توجه کرد:

1. نحوه نوشتن: این کلمه به صورت پیوسته و با خط تیره نوشته می‌شود: «داستان‌گوی». استفاده از خط تیره نشان‌دهنده این است که این دو واژه به یک مفهوم واحد تبدیل شده‌اند.

2. قید و فعل: می‌توانید از کلمه «داستان‌گوی» به عنوان اسم استفاده کنید، به عنوان مثال: «او یک داستان‌گوی ماهر است.»

3. ترکیب‌های دیگر: اگر بخواهید از این کلمه در ترکیب‌های دیگر استفاده کنید، مانند «داستان‌گویان» برای جمع، به همین شکل می‌توانید ادامه دهید.

4. استفاده در جملات: در جملات، این کلمه می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا مجرای قید بکار رود. به عنوان مثال:
   • «داستان‌گویان در فرهنگ ما از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.»
   • «من از شنیدن داستان‌گوی خوشم می‌آید.»

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور مؤثر از کلمه «داستان‌گوی» در نوشته‌های خود استفاده کنید.