کلمه "داشتی" در زبان فارسی به معنای وجود داشتن یا داشتن چیزی است. قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه و استفاده صحیح از آن شامل موارد زیر است:

1. استفاده صحیح:

   • "داشتنی" یکی از صفت‌هایی است که به معنای "قابل داشتن" یا "مربوط به داشتن" است و باید در جملات به‌طور مناسب استفاده شود.

2. قابل استفاده در جملات:

   • می‌توان از "داشتنی" به‌عنوان صفت استفاده کرد. به عنوان مثال: "این کتاب دارای نکات داشتنی است."

3. صرف و نحو:

   • کلمه "داشتنی" معمولاً به‌عنوان صفت پیشین به کار می‌رود و باید با اسم خود هم‌خوانی داشته باشد.

4. جدا نشدن از اسم:

   • هنگام استفاده، "داشتنی" باید به همراه اسم به کار رود و از آن جدا نشود.

5. مقابل:

   • می‌توان از واژه‌های مقابل مانند "نداشتنی" استفاده کرد که به معنای "غیرداشتن" یا "عدم داشتن" است.
6. مفاهیم وابسته:
   • این واژه می‌تواند در زمینه‌های مختلف مانند احساسات، موجودیت‌ها، یا ویژگی‌ها به کار رود.

به‌طور کلی، استفاده از کلمه "داشتنی" باید با دقت و در متن مناسب انجام شود تا معنای مورد نظر به‌درستی منتقل شود.

1. او همیشه در تلاش بود تا به یک زندگی داشتنی و معنادار دست پیدا کند.
2. دوستانش به او گفتند که برای خوشبختی، مهم‌تر از هر چیز، یک دل داشتنی و صادقانه است.
3. این کتاب حاوی تجربیات زیادی است که نشان می‌دهد چگونه می‌توانیم به یک زندگی داشتنی برسیم.