کلمه "دور انداختن" به معنای کنار گذاشتن یا بیرون انداختن چیزی است و از دو بخش "دور" و "انداختن" تشکیل شده است. در زبان فارسی، برخی نکات نگارشی و دستوری مرتبط با این عبارت عبارتند از:

1. استفاده صحیح از فعل: "انداختن" یک فعل است و با توجه به زمان و شخص، تغییر می‌کند. مثلاً:

   • من دور می‌افکنم
   • تو دور می‌افکنی
   • او دور می‌افکند
   • ما دور می‌افکنیم

2. ساختار جملات: در جمله‌سازی، می‌توان از این فعل به شکل جملات مختلف استفاده کرد:

   • من کتاب را دور انداختم.
   • او زباله‌ها را دور می‌اندازد.

3. نکات نگارشی:

   • این عبارت معمولاً به صورت پیوندی نوشته می‌شود (دور انداختن) و در جملات فارسی به عنوان فعل مرکب به کار می‌رود.
   • توجه به فاصله بین کلمات در نوشتار و عدم استفاده از حروف اضافه اضافی هنگام نگارش.
4. هم‌نشینی با دیگر کلمات: این فعل معمولاً با مفعول‌هایی به کار می‌رود که مشخص‌کنندهٔ چیزی هستند که قرار است دور انداخته شود، مانند "کتاب"، "زباله"، "خودکار" و غیره.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل صحیح از کلمه "دور انداختن" در جملات استفاده کرد.