در زبان فارسی، کلمه «راقم» به معنای نوشته‌نده یا کسی که می‌نویسد، است. در گویش مشهدی و به طور کلی در زبان فارسی، قواعد خاصی برای استفاده و نگارش این کلمه وجود دارد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

1. کلمه‌سازی: «راقم» معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود. می‌توان آن را در جملات به عنوان فاعل یا مفعول به کار برد. به عنوان مثال: «راقم این نامه ...»

2. صرف فعل: هنگامی که از «راقم» در جملات استفاده می‌کنید، باید توجه داشته باشید که آن را با فعل‌های مناسب صرف کنید. مثلاً: «راقم این مطلب هستم» یا «راقم این مقاله، نظرات خود را بیان می‌کند».

3. توجه به گویش: در زبان محاوره‌ای و گویش‌ مشهدی، ممکن است افراد از کلمات یا اصطلاحاتی استفاده کنند که با «راقم» مرتبط هستند. در این گویش، ممکن است بعضی عبارات به شکلی محلی و مخصوص به آن منطقه بیان شوند.

4. نکات نگارشی: هنگام نوشتن متون رسمی یا ادبی، توجه به املای درست «راقم» و همچنین جملات مرتبط با آن اهمیت دارد. باید از غلط‌های املایی و دستوری پرهیز کرد.

اگر به نکته خاصی هم از نظر نگارشی یا کاربردی در استفاده از «راقم» در گویش مشهدی نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر کمک کنم!