در زبان فارسی، کلمه «رضا دادن» به معنای راضی کردن یا موافقت کردن با چیزی به کار می‌رود. در زیر به نکاتی دربارهٔ این ترکیب و برخی قواعد نگارشی مرتبط با آن اشاره می‌کنم:

1. ترکیب و ساختار:

   • «رضا دادن» یک ترکیب فعل-اسم است که در آن «رضا» به معنی قبول و راضی بودن به کار می‌رود و «دادن» فعل اصلی است.
   • این ترکیب باید به درستی در جملات استفاده شود تا معنای صحیحی را منتقل کند.

2. صرف فعل:

   • فعل «دادن» به تناسب زمان و شخص باید صرف شود؛ برای مثال:
     • من رضا می‌دهم.
     • تو رضا می‌دهی.
     • او رضا می‌دهد.
     • ما رضا می‌دهیم.

3. حالت‌های مختلف:

   • می‌توان فرایند «رضا دادن» را با قیدهای مختلفی توصیف کرد؛ مثلاً:
     • با کمال میل رضا می‌دهم.
     • با اکراه رضا می‌دهم.

4. استفاده در جملات:

   • در جملات باید توجه داشت که «رضا دادن» معمولاً با مفعول همراه است. به عنوان مثال:
     • او به درخواست من رضا داد.
     • ما به تغییرات جدید رضا دادیم.
5. فصاحت و بلاغت:
   • سعی کنید در استفاده از این عبارت، از واژگان هم‌معنی و تعابیر مختلف برای تنوع استفاده کنید. برای مثال، به جای «رضا دادن»، می‌توانید از «موافق بودن» یا «راضی بودن» استفاده کنید.

با توجه به این نکات، می‌توانید کلمه و ترکیب «رضا دادن» را به درستی و با دقت در نوشته‌های خود به کار ببرید.

1. او با رضایت کامل به درخواست دوستانش رضا داد و تصمیم گرفت به سفر بروند.
2. معلم از دانش‌آموزان خواست تا نظراتشان را در مورد پروژه ارائه دهند و همه با کمال میل رضا دادند.
3. در پایان جلسه، مدیر به پیشنهادات کارکنان رضا داد و از آن‌ها برای بهبود عملکرد شرکت استقبال کرد.