کلمه "زهر دادن" در زبان فارسی به معنای ایجاد آسیب یا خطر برای کسی یا چیزی با ابزار یا وسیله‌ای خطرناک، به خصوص زهر است. در اینجا به چند نکته درباره قواعد نگارشی و کاربرد این عبارت اشاره می‌کنم:

1. استفاده صحیح از فعل: "زهر دادن" یک ترکیب فعلی است. در جملات می‌توان از این ترکیب به صورت فعلی استفاده کرد، مانند: "او به دشمنش زهر داد."

2. نگارش صحیح: همانند سایر عبارات فارسی، "زهر دادن" باید به درستی و با رعایت قواعد نوشتاری نوشته شود. در نوشتار رسمی، باید از نگارش بدون غلط و با دقت استفاده کرد.

3. معنی و مفهوم: این عبارت می‌تواند در متون ادبی و محاوره‌ای به عنوان یک استعاره نیز به کار رود. مثلاً ممکن است در برخی جمله‌ها مفهوم عمیق‌تری پیدا کند: "بی‌وفایی او برای من زهر دادن بود."

4. فراز و نشیب‌های معنایی: در متون مختلف، "زهر دادن" می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. ممکن است به معنای ایذاء کردن، تحقیر کردن یا آسیب زدن به آستانه‌های عاطفی یا روحی کسی نیز اشاره داشته باشد.

5. جلوگیری از سو تعبیر: از آنجا که واژه "زهر" به طور خاص به موارد خطرناک و آسیب‌زننده اشاره دارد، در استفاده از آن در متون باید احتیاط کرد تا از سو تعبیر جلوگیری شود.

در نهایت، برای نوشتن و استفاده از این عبارت در متون، توجه به زمینه و موضوع متن اهمیت دارد.