ساده رخ

کلمه "رخ" در زبان فارسی به معنای صورت یا چهره است و در برخی موارد به معنای اندازه و به جلو آمدن نیز به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. جنس و شمار: "رخ" یک کلمه مذکر است و در زبان فارسی معمولاً در حالت مفرد استفاده می‌شود. برای جمع آن می‌توان از "رخ‌ها" استفاده کرد.

2. ساختمان واژه: "رخ" یک واژه ساده است و به عنوان یک نام، نمی‌توان آن را به اجزای کوچک‌تری تقسیم کرد.

3. نحوه استفاده در جمله: معمولاً می‌توان از "رخ" به عنوان اسم استفاده کرد، به عنوان مثال: "رخ او زیباست."

4. قواعد انشاء و نگارش:

   • در نوشتار رسمی، باید دقت کنید که کلمه "رخ" به درستی نوشته شده باشد و از املای صحیح آن اطمینان حاصل کنید.
   • ممکن است در شعر و ادبیات فارسی، ترکیباتی با "رخ" به کار رفته باشد، مثلاً "رخسار" که به معنای صورت یا چهره است.

5. تلفظ: "رخ" باید با تلفظ صحیح و واضح ادا شود. این کلمه در فارسی به صورت /rɒx/ یا /rɛx/ تلفظ می‌شود.

6. استفاده‌های خاص: در زبان‌های ادب فارسی و شعر، "رخ" ممکن است بار معنایی خاصی به خود بگیرد و به زیبایی یا عشق توصیف شود.

با رعایت این قواعد و نکات، می‌توان به درستی از کلمه "رخ" در نوشتار خود استفاده کرد.

1. او با یک لباس ساده، اما زیبا به مهمانی آمد و همه نگاه‌ها را به خود جلب کرد.
2. در این داستان، خیال و واقعیت به به‌صورت یک رخ ساده و دلنشین به تصویر کشیده شده است.
3. او با یک نقاشی ساده، احساسی عمیق را به بینندگان منتقل کرد و همه را تحت تأثیر قرار داد.