کلمه "سوگ سیاوش" به معنای سوگ و اندوه ناشی از مرگ یا فراق سیاوش، یکی از شخصیت‌های مشهور در شاهنامه فردوسی است. در نوشتار فارسی، قواعد نگارشی و دستوری خاصی برای استفاده از این ترکیب وجود دارد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. اصطلاحات و ترکیب‌ها: در زبان فارسی، ترکیب‌های هنری و ادبی مانند "سوگ سیاوش" می‌توانند به صورت وصله‌ای یا جداگانه نوشته شوند. معمولاً در متون ادبی، از فرمت ثابت‌تری پیروی می‌شود.

2. استفاده از کلمات: برای استفاده از این ترکیب، باید به مفهوم و بار معنایی آن توجه کرد. سوگ به معنای اندوه و عزاداری است، و سیاوش هم به عنوان یک شخصیت تاریخی و افسانه‌ای شناخته می‌شود.

3. نقطه‌گذاری: در جملات، اگر "سوگ سیاوش" بخشی از جمله باشد، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه شود. مثلاً: "در این روز عزاداری، سوگ سیاوش هنوز در دل‌ها زنده است."

4. قافیه و وزن: در شعر، برای نوشتن درباره "سوگ سیاوش"، می‌توان به قافیه و وزن توجه کرد تا بر زیبایی متن افزوده شود.

5. فعل و ساختار جملات: در جملات مربوط به "سوگ سیاوش"، استفاده از فعل مناسب و ساختار جملات درست مهم است. مثلاً: "مردم در میدان، سوگ سیاوش را می‌ستایند."

با رعایت این نکات، می‌توان به نگارش درست و مؤثر درباره "سوگ سیاوش" پرداخت.