کلمه "شتر قربانی" در زبان فارسی ترکیبی از دو واژه است که هر دو می‌توانند به صورت مستقل و به همراه یکدیگر استفاده شوند. در زیر به قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این ترکیب می‌پردازیم:

1. نقش واژه‌ها:

   • "شتر" نام сущ است و به حیوانی خاص اطلاق می‌شود.
   • "قربانی" صفت است و به نوعی عمل و مفهوم مذهبی اشاره دارد که در آن حیوانی برای نذری یا مراسم خاصی قربانی می‌شود.

2. نحوه نگارش:

   • کلمه "شتر قربانی" به شکل جدا نوشته می‌شود و هیچ نیازی به ویرگول یا علائم نگارشی دیگر نیست. این عبارت به راحتی بیانگر موضوعی خاص است.

3. پیشوند و پسوند:

   • در فارسی ممکن است واژه‌ها پسوندهایی برای نشان دادن ویژگی‌های خاص یا تغییر در مفهوم بپذیرند، اما در این مورد "شتر قربانی" معمولاً به شکل ساده و بدون پسوند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. جمع‌سازی:

   • در صورتی که نیاز باشد "شتر قربانی" را جمع ببندید، می‌توانید از "شترهای قربانی" یا "شترهای قربانی شده" استفاده کنید.
5. نکات نگارشی:
   • در متن‌های رسمی و علمی، از به کار بردن کلمات غیررسمی یا عبارات غیرضروری خودداری کنید.
   • در نوشتار ادبی یا محاوره‌ای می‌توانید با حذف کلماتی همچون "شتر" و فقط استفاده از "قربانی" (در موقعیت خاص) به فعل خود اضافه کنید.

به‌طور خلاصه، "شتر قربانی" به عنوان یک ترکیب صفت و اسم، به شکل جدا نوشته می‌شود و کارکرد آن بستگی به متن و مفهوم مورد نظر دارد.