قواعد فارسی و نگارشی برای کلمه "شعر خواندن" به شرح زیر است:

1. معنی و کاربرد: "شعر خواندن" به معنای قرائت یا ادای شعر است و معمولاً به عنوان یک فعالیت هنری یا ادبی در نظر گرفته می‌شود.

2. لحن و نگارش:

   • در متن‌های رسمی و ادبی، "شعر خواندن" می‌تواند به صورت یک فعل مرکب در جملات استفاده شود. از آنجا که این ترکیب شامل یک اسم (شعر) و یک فعل (خواندن) است، می‌تواند در جملات با ساختارهای متنوع مورد استفاده قرار گیرد.
   • به عنوان مثال: "او در مراسم فرح بخشی شعر خواند."

3. استفاده از علامت‌های نگارشی:

   • در صورت نیاز به تأکید بر فعل یا اسم، می‌توان از ویرگول، دو نقطه و یا نشانه‌های دیگر استفاده کرد.
   • مثلاً: "او شعر خواند: شعری زیبا و احساسی."

4. زمان و حالت:

   • این ترکیب می‌تواند در زمان‌های مختلف استفاده شود: "من شعر می‌خوانم"، "دیروز شعر خواندم"، "او هر روز شعر خواهد خواند."
5. توجه به زوایای ادبی:
   • در نوشته‌های شاعرانه یا ادبی، ممکن است از تعابیر متفاوت یا مجازی برای "شعر خواندن" استفاده شود. به عنوان مثال: "او آوای دلنشین شعر را به گوش جان می‌رساند."

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی و زیبایی از کلمه "شعر خواندن" در نوشته‌ها و مکالمات استفاده کرد.