در زبان فارسی، صفات واجب به ویژگی‌ها یا خصوصیات اصلی و ضروری اشاره دارند که برای توصیف یک اسم به کار می‌روند. در اینجا به برخی از قواعد مربوط به صفات واجب و نگارش آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. توافق در جنس و عدد: صفات باید با نام‌هایی که توصیف می‌کنند، از نظر جنس (مؤنث یا مذکر) و عدد (مفرد یا جمع) توافق داشته باشند.

   • مثال: «کتاب خوب» (مفرد مذکر) و «کتاب‌های خوب» (جمع مذکر).

2. موقعیت صفات: صفات معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرند.

   • مثال: «پسر باهوش» و «دختر زیبا».

3. نکات مربوط به صفات مؤنث: در صورت توصیف نام‌های مؤنث، صفات باید به شکل مؤنث نوشته شوند.

   • مثال: «حیاط زیبا» (مؤنث).

4. استفاده از صفات تفضیلی و عالی: برای بیان برتری یا شدت یک صفت، می‌توان از صفات تفضیلی (بیشتر) و صفات عالی (بهترین) استفاده کرد.

   • مثال: «کتاب بهتر» و «کتاب بهترین».

5. ترکیب صفات: در صورت استفاده از چند صفت برای توصیف یک اسم، بهتر است آنها را با توجه به اولویت و میزان اهمیت، مرتب کرد.

   • مثال: «دوستان خوب و صمیمی».
6. فعل‌های توصیفی: در برخی موارد، می‌توان برای توصیف یک اسم از فعل‌های توصیفی استفاده کرد، به خصوص در جملات توصیفی.
   • مثال: «او فردی بسیار مهربان است.»

همچنین توجه به نگارش درست و اصولی کلمات و جملات در زبان فارسی اهمیت زیادی دارد.