کلمه «عزا» در زبان فارسی به معنای مراسم سوگواری به‌ویژه در مورد فوت یکی از نزدیکان است. قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه شامل موارد زیر می‌شود:

1. نویسه‌پرداری: کلمه «عزا» باید به صورت صحیح نوشته شود. توجه به املای درست آن اهمیت دارد.

2. تکیه و تنوین: در فارسی، این کلمه به صورت خاص تلفظ می‌شود و معمولاً نیاز به تنوین ندارد. به عنوان مثال: «عزای او»، «در ایام عزا».

3. قید زمان و مکان: ممکن است این کلمه با قیدهای زمانی یا مکانی همراه شود، مانند «در ایام عزای محرم» یا «در خانه عزای او».

4. ترکیب با کلمات دیگر: «عزا» ممکن است در ترکیب با کلمات دیگر به کار رود، مانند «عزای عمومی» یا «عزای خانوادگی».

5. قید تعظیم: در متن‌های رسمی و ادبی، معمولاً از کلمه «عزا» به همراه قیدهایی نظیر «مراسم عزاداری» استفاده می‌شود.

6. مفاهیم مرتبط: در نوشتار می‌توان به مفاهیم مرتبط مانند «عزاداری»، «عزادار»، و «عزیز از دست رفته» اشاره کرد.

با رعایت این قواعد می‌توانید از واژه «عزا» به شیوه صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. همه‌ خانواده به خاطر درگذشت پدر بزرگ به عزا نشسته بودند.
2. مراسم عزا با حضور دوستان و آشنایان در مسجد محله برگزار شد.
3. او هر سال در شب یلدا به یاد عزیزان از دست رفته‌اش، مراسم عزا برپا می‌کند.