کلمه «عصیان‌گر» ترکیبی از دو بخش «عصیان» و «گر» است. در زبان فارسی، این نوع ترکیب‌ها معمولاً به شخصیت یا وضعیت فردی اشاره دارند. در اینجا به قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتن مرکب‌ها: ترکیب «عصیان‌گر» به صورت جدا نوشته نمی‌شود، بلکه به صورت ترکیبی نوشته می‌شود. واژه «عصیان» به معنی نافرمانی یا سرپیچی و بخش «گر» به معنی کسی است که ویژگی خاصی دارد (در اینجا نافرمان).

2. فاصله‌گذاری: در زبان فارسی، به تاریخ‌های خاص یا محاوره‌ای که ترکیبی مشابه دارند، باید توجه کرد که میان آنها فاصله نگذارید. بنابراین، نوشتار صحیح «عصیان‌گر» است.

3. کاربرد در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف فردی بکار برود. مثلاً: «او یک عصیان‌گر است که همیشه علیه قوانین عمل می‌کند.»

4. توجه به قالب‌های دیگر: در نظر داشته باشید که ممکن است از این ترکیب در قالب‌های دیگر نیز استفاده شود، مانند «عصیان‌گران» برای جمع و یا تغییرات دیگر بر اساس گرامر فارسی.

5. تلفظ: در بیان این کلمه، التأثیر حروف و وزن‌ها بر نحوه تلفظ آن نیز حائز اهمیت است. این کلمه به گونه‌ای تلفظ می‌شود که بر روی هجاهای آن تأکید شود.

به طور کلی، «عصیان‌گر» یک کلمه توصیفی است که به نافرمانی اشاره دارد و قواعد نوشتاری و نگارشی آن باید رعایت شود.