کلمه "فروخت" از فعل "فروختن" در زبان فارسی است و به معنای فروش چیزی به دیگری استفاده می‌شود. در زیر نکاتی درباره‌ی کاربرد و نگارش این کلمه آمده است:

1. صرف فعل: "فروخت" گذشته‌ی ساده‌ی فعل "فروختن" است و به شخص و یا زمان خاصی اشاره نمی‌کند مگر اینکه با پیشوند یا پسوندی مشخص شود. برای مثال:

   • او فروخت.
   • من فروختم.
   • آن‌ها فروختند.

2. موقعیت زمانی: این کلمه در مواردی که به گذشته اشاره دارد، استفاده می‌شود. بنابراین جملاتی که با "فروخت" تشکیل می‌شوند، معمولاً به وقایعی که در گذشته اتفاق افتاده‌ای اشاره می‌کنند.

3. استفاده در جملات: کلمه "فروخت" می‌تواند به صورت‌های مختلفی در جمله به کار رود:

   • او کتاب را فروخت.
   • او قیمتی خوب برای آن کالا فروخته بود.

4. نکات نگارشی:

   • در نگارش کلام، توجه به جایگاه "فروخت" در جمله اهمیت دارد. معمولاً با فاعل و مفعول مشخصی بیان می‌شود.
   • در متون رسمی و اداری سعی کنید از جملات ساده و بدون ابهام استفاده کنید.
5. ترکیب با دیگر کلمات: می‌توانید "فروخت" را با دیگر واژه‌ها برای ساخت عبارات یا جملات پیچیده‌تر ترکیب کنید:
   • پس از معامله، او به راحتی آن را فروخت.
   • با اینکه قیمت مناسب بود، اما او هنوز نتوانست آن را فروخت.

این نکات می‌تواند به شما در استفاده و نگارش صحیح کلمه "فروخت" کمک کند.

1. او کتاب قدیمی خود را به یک دوست فروخت و از این کار خوشحال بود.
2. برای خرید یک خودرو جدید، تصمیم گرفت خانه‌اش را فروخت.
3. مادرش همیشه می‌گفت که هیچ‌چیز به خاطراتی که با یکدیگر ساخته‌اند، فروختنی نیست.