جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
معنی: فضیل . [ ف ُ ض َ ] (اِخ ) ابن عیاض . از مشاهیر عرفای قرن دوم هجری است . فضیل بن عیاض بن مسعود التمیمی الیربوعی ، مکنی به ابوعلی و ملقب به شیخ الحرم . از اکابر عباد و صلحا و در حدیث مورد اعتماد بود. کسانی از جمله امام شافعی از وی حدیث شنیده اند. اصل او از کوفه و مولدش سمرقند و سکونتش در مکه بود و هم در مکه بسال 187 هَ . ق . / 803 م . درگذشت . تولدش بسال 105 هَ . ق . بود. (از الاعلام زرکلی از طبقات الصوفیه و تذکرة الحفاظ). اول حال او آن بود که میان بیابان مرو و باورد خیمه زده بود و پلاسی پوشیده و کلاهی پشمین بر سر نهاده و تسبیحی در گردن افکنده و یاران بسیار داشتی ، همه دزدان و راهزنان بودند و شب و روز راه زدندی و کالا به نزدیک فضیل آوردندی که مهتر ایشان بود و او میان ایشان قسمت کردی و آنچه خواستی نصیب خود برداشتی ... روزی کاروانی شگرف می آید و یاران او کاروان گوش میداشتند. مردی در میان کاروان بود و آواز دزدان شنوده بود. بدره ای زر داشت .... چون از راه یک سو شد خیمه ٔفضیل بدید. به نزدیک خیمه او را دید بر صورت و جامه ٔ زاهدان ، شاد شد و آن بدره به امانت بدو سپرد. فضیل گفت : برو و در آن کنج خیمه بنه . مرد چنان کرد و بازگشت و به کاروانگاه رسید. کاروان زده بودند و مردمان بسته و افکنده ، همه را دست بگشاد و چیزی که باقی مانده بود جمع کردند و برفتند و آن مرد به نزدیک فضیل آمد تا بدره بستاند، او را دید با دزدان نشسته و کالاها قسمت میکردند. مرد چون چنان بدید گفت : بدره ٔ زر خویش به دزد دادم . فضیل او را از دور بدید، بانگ کرد.مرد چون بیامد گفت : همانجا که نهاده ای برگیر و برو.مرد دررفت و بدره برداشت و برفت . یاران گفتند: آخر ما در همه ٔ کاروان یک درم نقد نیافتیم ، تو ده هزار درم بازمی دهی ؟ فضیل گفت : این مرد به من گمان نیکو برد.من نیز به خدای گمان نیکو برده ام که مرا توبه دهد. گمان او راست گردانیدم تا حق گمان من راست گرداند...چون اجلش نزدیک آمد دو دختر داشت . عیال را وصیت کردکه چون من بمیرم این دختران را برگیر و بر کوه بوقبیس بر، و روی سوی آسمان کن و بگوی که خداوندا فضیل مرا وصیت کرد و گفت تا من زنده بودم این زینهاریان رابطاقت خویش میداشتم . چون مرا بزندان گور محبوس گردانیدی ، زینهاریان را بازدادم . چون فضیل را دفن کردند عیالش همچنان کرد که او گفته بود... همان ساعت امیر یمن با دو پسر خود آنجا بگذشت ، ایشان را دید با گریستن و زاری . گفت : شما از کجائید؟ آن زن حال بازگفت . امیر گفت : این دختران را به این پسران خویش دادم ، هر یکی را ده هزار دینار کاوین کردم . تو بدین بسنده کردی ؟ گفت : کردم . در حال عماریها و فرشها و دیباها بساخت و ایشان را به یمن برد. (از تذکرة الاولیاء عطار). fazil فزيل
کلمه "فضیل" در زبان فارسی به عنوان یک اسم علم و همچنین به معنای فضیلت و برتری استفاده می‌شود. در اینجا چند نکته مربوط به قواعد فارسی و نگارشی برای این کلمه آورده شده است:
نقطه‌گذاری: اگر "فضیل" در وسط جمله قرار گیرد، لازم است به قواعد نقطه‌گذاری توجه کنید. معمولاً پس از آن اگر جمله ادامه دارد، نیازی به کاما نیست، اما اگر جمله‌ای جدید آغاز می‌شود، استفاده از نقطه یا ویرگول مناسب است.
تناسب زبانی: در متن‌های ادبی و رسمی، استفاده از کلمات هم‌معنی می‌تواند تنوع بیشتری به متن بدهد. به عنوان مثال، به جای تکرار "فضیل" می‌توان از واژگان دیگری مانند "برتری" یا "فضل" استفاده کرد.
حالت اعراب: در برخی متون رسمی یا علمی، ممکن است لازم باشد که کلمه "فضیل" را با اعراب بنویسید (فضیلِ). این امر برای نشان دادن نقش کلمه در جمله (مفعول، فاعل، یا ...) مهم است.
وصف: اگر "فضیل" به عنوان صفت در نظر گرفته شود، باید به توافق جنس و عدد و صفت و موصوف توجه کنید. مثلاً "فضیل‌ترین" برای فاعلیت مقایسه‌ای به کار می‌رود.
نوشتار صحیح: اطمینان حاصل کنید که کلمه به درستی نوشته شده باشد. شکل درست آن به زبان فارسی "فضیل" است و از اشتباهات املایی باید خودداری کرد.
اگر سوال خاص‌تری درباره استفاده از این کلمه یا قواعد مربوط به آن دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!
مثال برای واژه (هوش مصنوعی)
فضیل همیشه در انجام کارهای خود کوشا و پرتلاش است.
در زندگی هر فرد، فضیل‌های اخلاقی نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت او دارند.
او فضیل را به عنوان الگوی خود در تلاش برای بهبود خود انتخاب کرده است.
